OCEAN2020: Leonardo jest w stanie sprostać wyzwaniom nadzoru obszarów morskich
Leonardo dostarczyła dwa systemy bezzałogowe w pierwszym pokazie możliwości w ramach projektu UE poświęconego bezpieczeństwu morskiemu pod nazwą OCEAN2020, którego jest liderem
Bezzałogowiec AWHERO wykonał najnowsze próby na żywo, realizując wszystkie cztery zaplanowane misje na pokładzie fregaty Virginio Fasan typu FREMM należącej do Marynarki Wojennej Włoch
Abu Dhabi, 24 lutego 2020: Podczas UMEX – wydarzenia poświęconego technologiom bezzałogowym odbywającego się w Abu Dhabi, firma Leonardo koncentrowała się na najnowszych próbach na żywo systemu AWHERO. Ten, znajdujący się w klasie 200 kg bezzałogowiec (RUAS, Rotary Unmanned Air System – Bezzałogowy System Powietrzny Pionowego Startu), został włączony do zestawu technologii, jaki firma Leonardo zademonstrowała podczas pierwszych pokazów morskich w ramach OCEAN2020 – pierwszego projektu finansowanego przez Unię Europejską i zarządzanego przez Europejską Agencję Obrony w ramach inicjatywy PADR (Preparatory Action on Defence Research – Działania Przygotowawcze do Badań nad Obronnością).
Mająca główną siedzibę we Włoszech firma przewodzi zespołowi 42 partnerów z 15 krajów europejskich, włączywszy w to przemysł, instytuty badawcze, a także ministerstwa obrony Grecji, Hiszpanii, Portugalii oraz Litwy. W szczególności, projekt obejmuje dwa duże pokazy morskie: pierwszy miał już miejsce w Zatoce Taranto w dniach 20 i 21 listopada 2019 r. a drugi odbędzie się w roku 2020 na Morzu Bałtyckim.
Pięć okrętów, dziewięć zdalnie sterowanych systemów, pięć satelitów, dwie naziemne sieci komunikacyjne, cztery krajowe ośrodki koordynacyjne (Maritime Operations Centre – MOC – Morskie Centrum Operacyjne) oraz prototyp europejskiego centrum operacyjnego w Brukseli: te kluczowe zasoby zostały użyte podczas dwóch dni pierwszego pokazu morskiego, aby umożliwić analizę tego, jak zdalnie sterowane systemy mogą pomóc w nadzorze obszarów morskich, wykorzystując integrację oraz zdolności interoperacyjne.
Pokaz odbył się pod kierunkiem Marynarki Wojennej Włoch zgodnie ze scenariuszem opartym o wymuszenie zakazu przemieszczania się ze strony zagrażającego okrętu oraz jednym scenariuszem przechwycenia stawiacza min przed operacją desantową. Wśród wiodącej techniki wykorzystanej w Zatoce Taranto, znajdowały się dostarczone przez Leonardo dwa systemy bezzałogowe pionowego startu: AWHERO – pokazany na stoisku Leonardo na UMEX – oraz SW-4 Solo, a także tzw. Cyfrowy Panel Sytuacji Taktycznej (Tactical Situation Digital Table, TSDT).
AWHERO zrealizował wszystkie cztery zaplanowane misje na pokładzie fregaty Virginio Fasan typu FREMM należącej do Marynarki Wojennej Włoch, włączywszy w to automatyczne procedury startu i lądowania z mostku okrętu. AWHERO, będący platformą podwójnego zastosowania, która może realizować misje cywilne oraz wojskowe za dnia i w nocy, zarówno nad lądem jak i akwenami morskimi, wyposażona w czujniki EO/IR i AIS 10’’, z powodzeniem wykrywała, identyfikowała oraz śledziła jednostki intruzów. Obraz ruchomy oraz dane w czasie rzeczywistym były przesyłane z okrętu dzięki integracji z morskim Systemem Zarządzania Walką (Combat Management System) do Morskich Centrów Operacyjnych poprzez infrastrukturę komunikacji satelitarnej. Podczas pokazu AWHERO współdziałał z innymi systemami bezzałogowymi (włączywszy w to produkowany przez Leonardo SW-4 Solo OPV – Opcjonalnie Pilotowany System) przy integracji danych wieloźródłowych. Ponadto, w drugim scenariuszu, działania zespołu załogowego/bezzałogowego zostały wykorzystywane dla dostarczania danych w czasie rzeczywistym do śmigłowca NH90 oraz do małej jednostki podczas ataku na wrogi okręt.
Podczas operacji ważący 1,8 ton SW-4 Solo był wyposażony w radar Osprey 30 produkowany przez Leonardo, oraz 15-calową kamerę elektrooptyczną do obrazowania w podczerwieni (EO/EI) – Goshawk II dostarczoną przez firmę Hensold, partnera konsorcjum. Całość została zintegrowana z system zarządzania walką fregaty Martinengo typu FREMM, sterowana poprzez stację umieszczoną na okręcie i przeprowadziła wszystkie cztery zaplanowane misje, włączywszy w to wykrycie, identyfikację i rozpoznanie podejrzanej jednostki. Radar aktywowano w celu wykrywania i identyfikacji, natomiast kamera EO/EI była wykorzystywana do identyfikacji i automatycznego śledzenia.
Ponadto, SW-4 wspierał siły specjalne podczas operacji wchodzenia na pokład podejrzanej jednostki, udostępniając dane przenośnym stacjom misji zainstalowanym czasowo na jednostce (RHIB) oraz na śmigłowcu NH90.
Cyfrowy Panel Sytuacji Taktycznej ) należy do tzw. Systemu Wsparcia Podejmowania Decyzji (Decision Support Systems, DSS), który zbiera różne rodzaje danych pochodzących z wielu systemów znajdujących się w teatrze działań operacyjnych zapewniając decydentom zaktualizowany obraz scenariusza taktycznego. Działania prowadzone podczas pokazów morskich obejmowały także integrację danych zebranych z systemów wykorzystywanych na scenie operacyjnej w celu opracowania Rozpoznanego Obrazu Morskiego (Recognized Maritime Picture – RMP). W tym zakresie TSDT wykonywał zadanie ośrodka monitorowania taktycznego i koordynacji dla skutecznego wdrożenia pojazdów bezzałogowych do działania. System raportował dane pochodzące od wszystkich jednostek bezzałogowych zaangażowanych w pokazy morskie, a w szczególności parametry kinematyczne (pozycję, prędkość, kierunek, wysokość) wszystkich zaangażowanych pojazdów. Były one wyświetlane na trójwymiarowym cyfrowym pulpicie sytuacyjnym. Każdy statek bezzałogowy dostarczał dane (namiary radarowe i AIS – automatyczny system identyfikacji) oraz obraz wideo przekazywany przez pokładowe czujniki optyczne (EO/IR), które następnie były przekazywane na okręty, a z nich do naziemnych ośrodków koordynacji poprzez łącze satelitarne. Cztery systemy komunikacji satelitarnej umożliwiały komunikację między okrętami i znajdującymi się na lądzie morskimi ośrodkami operacyjnymi we Włoszech, Hiszpanii, Grecji, Portugalii oraz prototypowym Europejskim Centrum Operacyjnym (EU-MOC) w Brukseli.
